Prawie jak Tomaszek :)

Ale zanim będzie o tym niedowiarku, to mój kolejny pierwszy raz. Karteczka była na blogu parę dni temu, bezimienna, dziś zaistniała potrzeba przemienienia jej na jubileuszową, z okazji 40 lecia sąsiedzkiego KGW, gdzie za chwil parę będę się wybierać, w zasadzie, to już powinnam nóżki moczyć ...

Dorobiłam jej pudełeczko, wiadomo załącznik musi być. No i tak to sobie sprytnie wykombinowałam, żeby nie pakować znów w pudełeczko i ozdabiać je i jakiś znajomy mi anonimek powie - no Kochana, ale toto na pudełku to się nie komponuje z tym co w środku, więc Salomonowym wyjściem, środek jest na zewnątrz ...

To moje pierwsze pudełeczko z okienkiem, prawda, że fajnie to wygląda ? Nie trzeba kombinować, co zrobić na zewnątrz, mało tego, nic nam nie przeszkadza, bo jak coś rypniemy,  to dalej sterczy jak na kartce, a przecież chcemy, żeby nam w torebce nie przeszkadzało, ale też chcemy by było ładnie. No to tak jest chyba i ładnie i praktycznie, mi się podoba, a wiecie, że mi się rzadko co podoba :)

I pozwoliłam sobie otworzyć, by pokazać że elementem łączącym wnętrze z zewnętrzem są półperełki  i zapomniałam dodać, że okienko ma celofanową " szybkę " :)

A teraz bierzemy się za Tomasza. Wczoraj miałam przyjemność pogadać sobie z JADZIĄ. Pogadać, to chyba za małe słowo, nawijałyśmy jak nakręcone, zdecydowanie te same fale i mogłybyśmy tak długo, dziś była mała powtórka  z rozrywki, ale to już inna bajka. Do rzeczy. Jadzia poleciła mi taki karczuś w mojej ukochanej wersji , czyli dla zapracowanych, bądź leniwych ( właściwe podkreślić ). Zresztą, każda z nas bywa i zapracowana i leniwa, więc jest to danie zdecydowanie dla nas !

Kawałek karczku, co najmniej 1 kg ( mniej nie radzę, bo ostatni wracający do domu mogą co najwyżej talerz oblizać ), 1 kg soli kamiennej, blaszka do pieczenia. Karczek myjemy, dokładnie osuszamy, sól wsypujemy na blaszkę, robimy w niej zagłębienie ( pod spodem ma być sól, nie goła blacha ), do dołka wkładamy mięsko i do nagranego piekarnika na termoobieg - ja miałam 1,5 kg, to na 1,5 godziny w temp 200 stopni. Machnęłam się lekko, według instrukcji miało być 180, ale widzę, że to nie  było za dużo.

Nie zrobiłam zdjęcia przed, ale zrobiłam tuż po wyjęciu.

I po odcięciu kawałka.

Więc o co chodzi z tym Tomaszkiem ? Nie wierzyłam, jak toto może być zjadliwe, wystarczająco smaczne, nie za słone od spodu i mało słone na górze i jak się toto nie spali bez polewania i na termoobieg i taka temperatura ? Jednak wersja na leniwca -  zwłaszcza dziś - wygrała. Zadawałam sporo pytań, jednym z nich było - jaka ta sól - proszę, ma być taka .

Jadzia podpowiedziała - na zimno - idealne do kanapek, lub jako zimna przystawka, na ciepło z sosem do ziemniaków, lub jak kto chce. Przepis, najprostszy chyba jaki znam, potwierdzam, że mięsko jest zaskakująco smaczne. Na koniec wnoszę zażalenie, jest zdecydowanie za smaczne ! Przybiegłam z przepisem, bo jak by ktoś zaszalał na ostatkach, to taki obiadek będzie jutro jak znalazł . Dziękuję Jadziu :)

Pozdrawiam i do zaś :)
A teraz ruchem posuwistym,  udaję się do łazienki, za 40 minut wyjście, a ja jeszcze paluszkami po klawiaturze stukam  :)