Pepa

Pierwszy raz, o tej dziecięcej idolce, usłyszałam chyba z rok temu. Nie ma w tym nic dziwnego, bo dzieci mam trochę wyrośnięte, rzekłabym nawet, że na oglądanie takich " westernów " troszkę przeterminowane ,  stan posiadania wnuków - póki co = zero, więc i skąd miałabym znać. Kiedyś leciał sobie w Tv, na jakimś kanale, taki ranking bajkowy i jeden w " wypowiadaczy",  opisał ją,  jako dziwne stworzenie, z głową przypominającą suszarkę i wtedy zerknęłam z ciekawości na ekran. Nawet nie przypuszczałam, że kiedyś ją wydziergam :)
Dzisiaj ma urodziny pewna mała osóbka, a że jest zapaloną fanką tego  różowego zwierzątka, to - o czym nic nie wie - dostanie takiego stwora :)

Z lewego boczku wygląda tak :

Z prawego prawie identycznie :)

Zadek prezentuje się następująco :

A potem wlazło mi toto na ekran i się głupio śmieje ;) 

Powiedziałam delikatnie - proszę mi tu świni nie podkładać, bo sobie muszę na bloga zerknąć, na szczęście  się łaskawie przesunęła na bok :)

Pepa ma na stałe wszyte nóżki, żeby można było ją stabilnie stawiać  - suszarkowa głowa, jest sporym obciążeniem, niestety nie wpływającym prawidłowo na utrzymanie równowagi, za to  ruchome ręce pozwolą na ciekawszą zabawę :)

Serdecznie witam nowe obserwatorki, rozgośćcie się proszę " czym chata bogata " :)

Dzięki za przemiłe komentarze pod poprzednim postem. 

Pozdrawiam z nadal upalnej małopolski i przypominam o moim niespodziankowym CANDY