Tylko raz.

Do kolejnej metamorfozy przymierzałam się już dawno, a ściślej, od czasu, kiedy to moje osobiste  dzieci, wyrzuciły kosz, który nawiasem mówiąc na pewno już nie zdobił, choć chyba jeszcze nie straszył, ale był już w pobliżu tej delikatnej różnicy.  Z wierzchu oklejony był takim plastikowym czymś, co się już poodklejało dookoła, pozwijało, pomarszczyło i zesztywniało, sam w sobie był cały, zrobiony z drewna i sklejki, no więc wiadomo - jak się rzekło tutaj już nie jeden raz - nie ma takiego złomu, co się nie przyda w domu, żal było wyrzucić, więc czekał na swoje 5 minut.  No i w przerwach,  pomiędzy innymi zajęciami,  pobawiłam się nieco. A co z tych zabaw wynikło ?

Z drugiej strony

I małe zbliżenia. Jak widać przetarłam go nieco tu i tam, bo takie wyraźne krechy mi tu nie pasowały, jakoś zbyt " sterylnie " . Mam rację ?

Jak by ktoś pytał, to kosz jest całkiem spory, wysokość 30 cm, obwód 70 cm.

Sprawę miałam nieco ułatwioną, gdyż w tle był ciemny, pomalowałam go farbą akrylową firmy Beckers, jaka mi zostało po malowaniu kuchennych paneli, więc cudnie się wkomponował, ale czy zostanie w tym miejscu, to raczej,  na pewno,  wątpię :)

Mój dom,  to raczej nie muzeum, ale zapewniam, że kosz na stole kuchennym to raczej jeszcze nie urzęduje. To jedyny taki dzień, a skoro tylko raz ma ten zaszczyt, więc chwilo trwaj  :)

I to by było na tyle. 

Dziękuję pięknie za tak miłe przyjęcie moich potubowych organizerów. Spodobało mi się to określenie, więc je zaadoptowałam do prywatnych celów :)  Dziękuję Wszystkim za wizyty i zapraszam częściej :) 

Pozdrawiam jeszcze świątecznie i do zaś :)