To jest bez sensu !

Do takiego doszłam wniosku, a czego to dotyczy ?
Czasu mało, ale  coś robić by się zdało, tylko co ? I tak łapiąc te parę wolnych chwil, głównie w godzinach nocnych ... siedzę i się gapię, przeważnie na Pintereście i podziwiam. Zatem zadałam Wam pytanie - co najchętniej oglądacie u mnie - licząc chyba naiwnie, że podejmiecie za mnie tę trudną decyzję, której ja sama, jak ten osiołek, co to mu w żłoby dano, podjąć nie potrafię.

Dziękuję za wszystkie uwagi i sugestie. Najbardziej spodobała mi się wypowiedź ELI, pozwólcie, że zacytuję.

 " Co do planow na przyszlosc , moge powiedziec tylko tyle, ze ja to oceniam swoja prace , w czym jestem dobra i co sprawia mi przyjemnosc . Czasami jest cos co musze sprobowac , a czasami tylko potrzeba doskonalenia , bo juz wydawalo mi sie ze umiem , ze jest piekne a tu bach , ktos pokazal cos i jest piekniejsze.Czlowiek jest tak skonstuowany , ze we wszystkim powinien dazyc do doskonalosci , a jezeli to dazenie pojdzie w kierunku tego co daje przyjemnosc to czego chciec więcej. " 

Dokładnie trafiłaś w sedno ! Bo już wydawało mi się, że umiem ...  a tu BACH !!!
Trafiłam na wspomnianym, tym tam nazywanym w skrócie przeze mnie Pindziu, na przecudnej urody laleczki. Udało mi się nawet dotrzeć do kursu, jak je wykonać i zrobiłam kawałek.

Technicznie nie było problemu, cały urok precyzji tych laleczek tkwi w surowcu, są wykonane z ciut grubszego kordonka, laleczki więc wychodzą różnie od 15 - 20 cm.  Jednak po mimo swej niezaprzeczalnej urody, już w trakcie szydełkowania po prostu nie czułam ich.
W tym momencie nie podam linka, bo z niego nie skorzystałam, więc reklamy robić nie będę :)

Złapałam włóczkę i zaczęłam po swojemu, jednak z założenia lalka miała być bardzo " ludzka ". W trakcie jakoś tam szło, tak na wysokości biustu stwierdziłam, że będzie to pierwsza taka i ostatnia. Dlaczego ? Wyszła taka Barbie , a takich lalek nigdy ani ja, ani moje córki nie kochałyśmy. Owszem, przewinęło się parę przez dom, ale bez szału, ważniejsze były ich domki, niż one same .

No dobra, zaczęłam, skończyłam, a oto co mi wyszło.

Lalka jest spora, ma 36 cm wzrostu i choć jest całkowicie według mojego wzoru, to  kompletnie nie jest z mojej bajki. Dlatego napisałam w tytule, że to bez sensu robić coś, co wcale nie daje mi satysfakcji. Jedyne co być może wykorzystam, to wyszywanie w ten sposób oczu. Spróbowałam  i spodobało mi się, a kosztują niewiele, bo kilka nitek muliny. Wniosek - lalki - tak, ale zdecydowanie inne, mniej doskonałe i mniej ludzkie kształty, całkowicie moje, nie odgapiane. Jakie wyjdą, takie będą i bez urazy dla siebie i swoich zdolności, bo  jak to powiedziała Ela, zawsze znajdzie się ktoś, kto robi od nas ładniej, więc bez sensu jest gonić za czymś i wzdychać, jeśli się okazuje,  że choć śliczne i idealne, ale  to nie to. Jednak warto spróbować,  by się o tym przekonać. Teraz będę dążyć do tego, co może nie jest idealne, co może nie jest najpiękniejsze, ale  tworzenie czego,  będzie mi sprawiało przyjemność. Efektami tych zabaw będę się z Wami dzielić. Dzięki za wskazanie mi właściwej drogi, bo niby to się wie, ale głośno wypowiedziane, łatwiej dociera  :)


Na koniec jeszcze podziękowanie dla MADZI, za przesyłkę, która dotarła do mnie najpierwsza, niestety  w ferworze świątecznych obowiązków i przygotowań przepadła w czeluściach moich szafek ...

Przepraszam, że dopiero dziś pokazuję i jeszcze raz dziękuję.
Wyraz " twarzy " reniferka obłędny,  takim uśmiechem nastrajam Was na bieżący tydzień :)
Pozdrawiam i do zaś :)
Wasza BB :)