Jeżeli ...

Tak sobie wczoraj pomyślałam, JEŻELI się sprawdzi ...  to Wam jutro pokażę. Dziś jest to jutro, a ja nie robię z gęby cholewy, nawet wobec siebie, więc  proszę.

Dawno temu, chciałam nauczyć się frywolitki, miałam pewne problemy z opanowaniem czółenka, więc zaczęłam od igły. Jednak to było silniejsze ode mnie i czółenko wróciło do łask. Zajarzyłam i po jakimś czasie zaczęłam szukać w necie gdzie by tu nabyć jakieś inne, większe. W taki sposób zrobiłam je sobie sama - zwykłe drewniane. Jeszcze wtedy nie bawiłam się w decu, więc te pierwsze, ozdobiła mi Talencikowa koleżanka Ulcia, powszechnie znana jako Mycha.

Zrobiła to po mistrzowsku, do dziś podziwiam gładkość i precyzję .

Parę dni temu, ELA , pokazała na FB bransoletki, które jak się okazało, były zjazdowe. Znaczy się kobitki, które były na zjeździe ( nawet nie wiem gdzie ),  w ramach spotkania, zabawy i nauki,  takie supłały. Bardzo mi się spodobały. Niby proste, a jednak dla mnie czarna magia,  Elu, dzięki za cierpliwość :) Dotychczas jeśli coś frywoliłam z koralikami,  to były dodawane w inny sposób, a tu trzeba nawlec na nitkę ... Pomyślałam, że to czółenko ,  powinno zadziałać,a  JEŻELI ..

Tak wygląda tuż przed pracą, jak widać, można nawinąć sporo koralików, po drugiej stronie są też ...

w trakcie ...

a tak po skończeniu.

A tu w innym kolorze ...

obie razem ...

i kolejna w toku i zapewne powstaną następne, no cóż, po prostu spodobały mi się :)

Niebieska była robiona innym czółenkiem, dostałam kiedyś takie drewniane od Danusi , wydawało mi się nieporęczne, jak się okazuje, do koralików w sam raz, bo jest wystarczająco,  duże aby je wszystkie pomieścić.

Te zrobione przeze mnie, sprawdzają się prawie idealnie. Koraliki nie spadają w trakcie supłania i wejdzie ich dużo. Jedyna wada, rzec można przekombinowałam, wtedy nie znając tak do końca techniki frywolenia, szczeliny do nawijania powinny znajdować się po jednej stronie. Kto supła ten wie, że nitka " ślizga się " po krawędzi czółenka, jeśli jedna z nich byłaby bez szczelin, wtedy nie zahaczałaby się. Da się robić, tylko ciut wolniej, ale to nic w porównaniu ze spadającymi koralikami. Więc jeśli ktoś ma ochotę i możliwości, to niech spróbuje się pobawić w konstruowanie czółenek :)

A ja, po jakimś czasie,  swoje,  ozdobiłam tak.

 To było tuż przed Bożym Narodzeniem, stąd motyw wycięty z prezentowej serwetki. Powstały też inne, pofrunęły sobie w świat, a część leżakuje gdzieś w przepastnych zasobach moich przydasi ...

Pięknie dziękuję za wizyty i komentarze pod poprzednimi postami. Pozdrawiam i do zaś :)